Λίμνες, ποτάμια, βουνά και σύννεφα στον αέρα!

Φωτογραφίες από το ταξίδι

Λίμνες, ποτάμια, βουνά και σύννεφα στον αέρα! Τέσσερα στοιχεία που μας κυνηγούσαν ανελέητα σε αυτό το ταξίδι. Τα μάτια μας γέμισαν εικόνες, οι καρδιές μας αναπαύθηκαν στην καλή συντροφιά, ενώ τα κορμιά μας περιπλανήθηκαν 900 χιλιόμετρα μεταξύ Ελβετίας, Γαλλίας και Γερμανίας. Τα εισιτήρια τα ξετρύπωσε ο Ντάνης, 60 ευρώ πήγαινε - έλα Θεσσαλονίκη - Βασιλεία. Η απόφαση δεν άργησε να παρθεί και πριν καλά καλά κλείσουν τα εισιτήρια, καπαρώθηκε και το αμάξι (150 ευρώ για 4-5 ημέρες). Για τα υπόλοιπα είχαμε 1,5 μήνα να σκεφτούμε και να προγραμματίσουμε. Θα ήμασταν τέσσερις σε αυτό το ταξίδι. Ντάνης, Αθανασία, Κατερίνα και η αφεντιά μου. Ομάδα μικρή, ευέλικτη και καλόβολη.

Ημέρα πρώτη, Βασιλεία - καταρράκτες Ρήνου - Λουκέρνη

Πρωινό ραντεβού όλων στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης. Επιβίβαση και αποβίβαση μετά από δυόμιση ώρες περίπου στο αεροδρόμιο της Βασιλείας. Το αεροδρόμιο αυτό είναι μισό γαλλικό και μισό ελβετικό. Για την ακρίβεια είναι χτισμένο επί γαλλικού εδάφους αλλά με έξοδα των Ελβετών. Υπάρχουν δύο είσοδοι (και έξοδοι αντίστοιχα). Μια ελβετική και μια γαλλική. Εμείς χρησιμοποιήσαμε την ελβετική μιας και από εκεί παραλάβαμε και παραδώσαμε το αυτοκίνητο.

Η ώρα είναι μία παρά το μεσημέρι και το πρόγραμμα ξεκινάει με καταρράκτες Ρήνου. Οι καταρράκτες βρίσκονται επί της Ελβετίας στα σύνορα με τη Γερμανία λίγο πιο έξω από την πόλη Schaffhausen της Ελβετίας. Οι καταρράκτες αυτοί λογίζονται ως οι μεγαλύτεροι της Ευρώπης με ύψος 23 μέτρα και πλάτος 150 μέτρα. Γύρω από τους καταρράκτες υπάρχει περιπατητικό μονοπάτι που προσφέρει θέα από διάφορες οπτικές. Μπροστά και στο κέντρο των καταρρακτών υπάρχουν δυο βράχοι που αντιστέκονται ακόμη στα ορμητικά νερά. Ο ένας είναι επισκέψιμος με καραβάκι και μπορεί κάποιος να ανέβει πάνω σε αυτόν (κόστος: περίπου 9 φράγκα). Εμείς αρκεστήκαμε στο μονοπάτι περιμετρικά των καταρρακτών το οποίο προσφέρει μια πλήρη εικόνα της περιοχής. Το μονοπάτι ξεκινά από την αριστερή όχθη και αφού περάσει γέφυρα που διασχίζει το ποτάμι συνεχίζει με την είσοδο (επί πληρωμής, 5 φράγκα αν θυμάμαι καλά) σε ένα κάστρο στην δεξιά όχθη. Πιθανότατα η διαδρομή να κλείνει με καραβάκι που βγάζει πάλι στην αριστερή όχθη κυκλώνοντας έτσι τους καταρράκτες. Εμείς, φτάσαμε μέχρι το κάστρο και επιστρέψαμε από τα ίδια. Από την Βασιλεία μέχρι εδώ χρειαστήκαμε δύο γεμάτες ώρες κινούμενοι κυρίως σε γερμανικό έδαφος.

Φεύγουμε από τους καταρράκτες και κατευθυνόμαστε προς Λουκέρνη όπου έχουμε κλείσει την πρώτη μας διανυκτέρευση σε ένα διαμέρισμα. Η απόσταση είναι μία ώρα. Έχουμε ήδη κάνει τα ψώνια μας από γερμανικό σούπερ μάρκετ (καθώς πηγαίναμε στους καταρράκτες) και αμέσως πιάνουμε βάρδια με την Κατερίνα για να ετοιμάσουμε το δείπνο μας. Τορτελίνια γεμιστά με προσούτο και τυριά και από πάνω κόκκινη σάλτσα. Ο Ντάνης με την Αθανασία έχουν βγει προς αναζήτηση πάρκιν (35 ευρώ για περίπου 21 ώρες). Μετά το φαγητό ακολουθεί έξοδος στην όμορφη και βραδινή Λουκέρνη. Περάσαμε από την Chapel Bridge στην παλιά πόλη και καθίσαμε παραλίμνια στην μπυραρία Rathaus Brauerei όπου σερβίρεται η καλύτερη μπύρα. H Chapel Bridge είναι από τα κυριότερα αξιοθέατα της Λουκέρνης και μάλιστα λέγεται πως είναι η αρχαιότερη ξύλινη γέφυρα στην Ευρώπη. Κτίστηκε όλη με ξύλο τον 14ο αι. και στο εσωτερικό της φέρει περί τις 100 εικόνες από τη ζωή της πόλης και της ελβετικής ιστορίας γενικότερα. Το 1993 κάηκε και μέσα σε λίγους μήνες ανακατασκευάστηκε πλην του πυργίσκου που βρίσκεται στη μια της πλευρά ο οποίος έμεινε άθικτος.

Ημέρα δεύτερη, Λουκέρνη - λίμνη Brienz - Interlaken - Frutigen

Έχοντας πάρει μόνο μια πολύ μικρή γεύση από το προηγούμενο βράδυ, το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής ημέρας ήταν αφιερωμένο στην Λουκέρνη. Διαβήκαμε ξανά την Chapel bridge για να βρεθούμε στην παλιά πόλη και σύντομα να ανεβούμε στα τείχη της παλιάς πόλης. Τα τείχη κατά μήκος τους έχουν εννέα πύργους, τρεις από τους οποίους είναι επισκέψιμοι, ενώ ο ένας εκθέτει στο εσωτερικό του τον μηχανισμό ενός ρολογιού ο οποίος είναι σε λειτουργία. Η θέα από τα τείχη και ιδίως από τις κορυφές των πύργων είναι εκπληκτική προς την πόλη καθώς και στα τριγύρω βουνά. Το βουνό που μονοπώλησε τις ματιές αλλά και τις φωτογραφίες μας ήταν το Pilatus με υψόμετρο 2132μ. στο οποίο μπορεί να ανέβει κανείς από τη γειτονική Kriens είτε με τα πόδια, είτε με τηλεφερίκ, είτε με τρένο. Αν και το είχαμε στο γενικό μας πλάνο τελικά δεν ανεβήκαμε στο βουνό αυτό. Ο καιρός ήταν συνεχώς βροχερός και κατά διαστήματα έβγαζε ομίχλη. Κατεβαίνοντας από τα τείχη κατευθυνθήκαμε προς το Lion Monument το οποίο είναι ένα λαξευτό λιοντάρι θανάσιμα λαβωμένο μέσα σε έναν βράχο. Το γλυπτό αυτό μνημονεύει τους Ελβετούς που σφαγιάστηκαν το 1792 κατά τη γαλλική επανάσταση όταν οι επαναστάτες εισέβαλαν με μανία στο παλάτι του Κεραμικού στο Παρίσι. Δίπλα στο μνημείο αυτό υπάρχει το πάρκο των παγετώνων το οποίο απλώνεται τόσο σε κλειστούς όσο και σε ανοιχτούς χώρους. Εκθέτει την γεωλογική ιστορία της Λουκέρνης από τον καιρό των παγετώνων και έχει ένα τμήμα με καθρέφτες από αυτούς που παραμορφώνουν. Δεν μας πολυγέμισε η περιγραφή του και δεν το επισκεφτήκαμε (είσοδος 15 φράγκα). Απέναντι βρίσκεται ένας άλλος εκθεσιακός χώρος ονόματι Alpineum (είσοδος 6 φράγκα). Οι εγκαταστάσεις του είναι πολύ παλιές από τον 19ο αι. και εκθέτει πέντε μεγάλες αφίσες εικονικής πραγματικότητας της εποχής εκείνης με αναβάσεις στο Mont Blanc και πανοράματα από άλλους ορεινούς αλπικούς όγκους. Η ξεπερασμένη τεχνολογία δεν μας ενθουσίασε και προσωπικά όλη η εγκατάσταση μου φάνηκε κιτς. Συμπέρασμα: το μόνο αξιόλογο από την περιοχή του λιονταριού είναι μόνον το μνημείο με το λιοντάρι. Κλείνουμε την περιοδεία μας περιδιαβαίνοντας μέσα από την παλιά πόλη. Η παλιά πόλη είναι μικρή σε έκταση ενώ κύριο χαρακτηριστικό της είναι οι ζωγραφισμένοι τοίχοι των σπιτιών.

Προχωρημένο απόγευμα πλέον φεύγουμε από την όμορφη Λουκέρνη και κατευθυνόμαστε νοτιοδυτικά με τελικό προορισμό το Frutigen όπου και θα μέναμε. Στη διαδρομή μας περάσαμε από την πολύ όμορφη λίμνη Lungern με το ομώνυμο χωριό. Συνεχίσαμε προς Brienz και διασχίσαμε την βόρεια πλευρά της λίμνης. Η θέα κατά διαστήματα ήταν απερίγραπτη ενώ σταματούσαμε συνεχώς για φωτογραφίες. Περνάμε από το Interlaken το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες είναι πολύ τουριστικό. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την περασμένη ώρα μας ανάγκασε να συνεχίσουμε προς Spiez διασχίζοντας την μισή νότια πλευρά της λίμνης Thun και στη συνέχεια στο Frutigen. Εκεί μείναμε σε ένα σπίτι στην εξοχή του οποίου η θέα από το μπαλκόνι θα κάνει καιρό να μου φύγει. Μαγειρέψαμε και ήπιαμε μπύρες κερασμένες από τον νοικοκύρη!

Ημέρα τρίτη, Kandersteg (Gasterntal) - Lauterbrunnen - Grindelwald - Thun - Bern

Η ημέρα αυτή ήταν αφιερωμένη στην φύση. Το Frutigen δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο αξιοθέατο πέραν των τροπικών κήπων όπου εκμεταλλευόμενοι θερμά ύδατα καλλιεργούν τροπικά φρούτα όπως μπανάνες, μάνγκο, ανανάδες κλπ. Η τοποθεσία του όμως είναι ανάμεσα σε βουνά και καταπράσινα λιβάδια. Υπέροχα μέρη για χαλάρωση και για ξεφόρτωμα του νου. Η μέρα σήμερα είναι βροχερή και ομιχλώδης και είναι πολλές οι φορές που προσπαθούμε να αποκρυπτογραφήσουμε τι κρύβουν τα σύννεφα από πίσω. Φεύγουμε από το Frutigen και κατευθυνόμαστε προς Blausee και Kandersteg σκεπτόμενοι τι μπορούμε να κάνουμε υπό βροχή. Ένα αρχικό σχέδιο να πεζοπορήσουμε προς τη λίμνη Oeschinen απορρίπτεται χωρίς πολλές σκέψεις. Τελικά, χάρη στο τουριστικό γραφείο της πόλης, αποφασίσαμε να κάνουμε με το αυτοκίνητο μια διάσχιση ενός φαραγγιού που καταλήγει στο Gasterntal. Η είσοδος σε αυτό το φαράγγι κοστίζει περίπου 12 φράγκα. Ο δρόμος είναι βατός χωματόδρομος, στενός, ανηφορικός και με θέα που κόβει την ανάσα! Λόγω της στενωσιάς υπάρχουν συγκεκριμένες ώρες ανάβασης και κατάβασης επειδή δεν χωρά δεύτερο αυτοκίνητο για απόσταση 10 λεπτών περίπου. Στο σημείο αυτό υπάρχουν κανά δυο τούνελ καθώς και μερικά ακόμη φυσικά ημι-τούνελ σχηματισμένα από βράχους. Κατά μήκος του φαραγγιού κυλά ο Kander ποταμός και τον διασχίζουμε πάνω από γέφυρες σε διάφορα σημεία. Δεξιά και αριστερά οι βράχοι του φαραγγιού ξερνάνε συνεχώς καταρράκτες. Οι βράχοι μοιάζουν τρύπιοι και από παντού πετάγονται νερά. Έχουμε εντυπωσιαστεί τόσο που κάθε τρεις και λίγο σταματάμε για φωτογραφίες. Απίστευτη ομορφιά παρότι είμαστε συνεχώς μέσα στο αμάξι και παρά την ομίχλη κατά διαστήματα! Στο τέλος της διαδρομής υπάρχουν κάποια ξενοδοχεία και εστιατόρια. Μέχρι εδώ είναι κανά μισάωρο οδήγησης. Απορούμε πως είναι δυνατόν κάποιοι να μένουν εδώ πάνω στην απομόνωση. Θαυμάζουμε το επιχειρηματικό μυαλό των Ελβετών και την καταπληκτική ικανότητά τους να αξιοποιούν κάθε σπιθαμή της γης τους! Όλα με περισσή λεπτομέρεια σχεδιασμένα! Πραγματικά είναι να απορεί και να θαυμάζει κανείς.

Επιστρέφουμε πίσω σχεδόν μέχρι το Interlaken και παίρνουμε νότια το δρόμο προς το Eiger. Πρώτος σταθμός είναι το Lauterbrunnen με τον εντυπωσιακό υπερ-καταρράκτη στην άκρη του χωριού. Η κοιλάδα του Lauterbrunnen είναι μια από τις βαθύτερες κοιλάδες της αλπικής αλυσίδας λαμβάνοντας υπόψη το ύψος των βουνών από τα οποία περικλύεται. Οι απότομες πλαγιές σχηματίζουν συνεχώς καταρράκτες οι οποίοι μέχρι να φτάσουν στο έδαφος έχουν μετατραπεί σε σπρέυ. Ο μεγαλύτερος και αυτός που μονοπωλεί τα βλέμματα όλων είναι ο Staubbach και το ύψος του που είναι 240-270 μέτρα (καθαρά, χωρίς σπάσιμο) τον τοποθετεί στο βάθρο με τους υψηλότερους καταρράκτες της Ευρώπης. Εντυπωσιαστήκαμε από την επιβλητική του όψη και τον πλησιάσαμε. Καθώς πλησιάζουμε όλο και πιο κοντά ξεκινά ένα πολύ όμορφο μονοπατάκι σε έναν λόφο (με κοινόχρηστα μπατόν στην αφετηρία του παρακαλώ!) το οποίο μας ανεβάζει λίγα μέτρα και σταματά δίπλα στον καταρράκτη. Γεμάτοι αδρεναλίνη αφήνουμε πίσω μας το Lauterbrunnen και πηγαίνουμε προς το Grindelwald μπας και μπορέσουμε και δούμε κάποια πλαγιά του Eiger. Ευτυχώς έχει σταματήσει η βροχή και κινούμαστε κάπως πιο άνετα. Από το τέλος του χωριού αυτού είμαστε σε θέση να διακρίνουμε και έναν παγετώνα.

Επόμενη μεγάλη στάση είναι η Βέρνη. Πριν φτάσουμε όμως εκεί περνάμε από την βόρεια πλευρά της λίμνης Thun. Η διαδρομή είναι μαγευτική και κινείται όλη πλάι στη γαλάζια λίμνη. Μας σαγηνεύουν διάφορες γωνιές οι οποίες μας κάνουν να σταματήσουμε και να βγούμε να αναπνεύσουμε τον αέρα τους. Στη διαδρομή περνάμε από φυσικά τούνελ καθώς και από κάποια γραφικά χωριά μέχρι να φτάσουμε στην πόλη της Τουν. Κάνοντας έναν περίπατο στην πόλη αυτήν αντιλαμβανόμαστε πως δεν μας εντυπωσιάζει ιδιαίτερα και φεύγουμε για Βέρνη. Με όλα τα υπέροχα τοπία που έχουμε δει και ιδίως με την φύση που μας έχει συναρπάσει, ο πήχης έχει ανέβει πολύ ψηλά και οι πόλεις πλέον δεν μας συγκινούν και ας είναι και παραλίμνιες. Ωστόσο, η Βέρνη μας άρεσε. Παρκάραμε σε ένα κεντρικό πάρκιν και ξεκινάμε την εξερεύνηση. Πολύ γρήγορα βγήκαμε στον κεντρικό και πολυπερπατημένο πεζόδρομο με τα πολυάριθμα συντριβάνια. Ο χαρακτήρας της πόλης είναι μεσαιωνικός και μεγάλη εντύπωση προξενούν τα υπόγεια μαγαζιά των οποίων οι καταπακτές ήταν στο ύψος του δρόμου. Φτάνοντας στο τέλος του πλακόστρωτου αυτού βγαίνουμε στην γέφυρα Nydeggbruke από όπου έχουμε θέα από τη μια μεριά μέρος της παλιάς πόλης που βρίσκεται σε χαμηλότερο ύψος και από την άλλη το πάρκο με τις αρκούδες. Εντοπίσαμε μια από ψηλά και γρήγορα κατεβήκαμε και μπήκαμε στο πάρκο αυτό για να την δούμε καλύτερα και μάλιστα είδαμε και την δεύτερη που κυκλοφορεί εκεί. Είναι η πρώτη φορά που βλέπω αρκούδα ζωντανά! Το πάρκο είναι παραποτάμιο δίπλα στον ποταμό Άρ και έχει μονοπάτι για περπάτημα κατά μήκος του ποταμού. Χαζέψαμε για λίγο και γυρίσαμε από τον ίδιο πλακόστρωτο δρόμο προς το αυτοκίνητο. Ο ποταμός σε αυτήν την πόλη σχηματίζει ένα U και συνεχώς υπάρχουν γέφυρες. Τελικός προορισμός για αυτήν την ημέρα είναι η Βασιλεία όπου θα μείνουμε για τα δύο τελευταία μας βράδια.

Ημέρα τέταρτη, Colmar (Γαλλία) - Μέλανας δρυμός (Γερμανία)

Ήδη από το απόγευμα της προηγούμενης μέρας η τρέλα έχει αφήσει τα βουνά και βρίσκεται στα πεδινά. Σήμερα το πρόγραμμα έχει Γαλλία και Γερμανία. Η διαφορά μεταξύ των χωρών αξιοσημείωτη. Άλλοι δρόμοι, άλλα τοπία, άλλη τάξη. Η Ελβετία πρώτη και με διαφορά τα σπάει σε κάθε τομέα! Πρώτη μας, λοιπόν, στάση το Colmar στις αλσατικές γειτονιές της Γαλλίας. Το Colmar είναι μια πολύ γλυκιά και χαριτωμένη πόλη, σκέτο ρομάντζο! Το πιο δυνατό σημείο της είναι μια γειτονίτσα με σπίτια βουτηγμένα σε ένα καναλάκι και ολάνθιστες γλάστρες στα καγκελάκια του. Τα δε σπίτια είναι όλα παλιάς αρχιτεκτονικής με κύριο χαρακτηριστικό τα ξύλινα καδρόνια στις φάτσες των τοίχων. Πρόκειται πραγματικά για μια πόλη ζωγραφιά. Δεν έχει μεγάλη έκταση και δε χρειάστηκε να κάτσουμε πάνω από δύο με τρεις ώρες. Φεύγοντας από το Colmar ανεβαίνουμε βορειότερα και αρκετά πριν φτάσουμε στο Στρασβούργο περνάμε τον Ρήνο και μπαίνουμε Γερμανία. Ακολουθούμε τις οδικές αρτηρίες 294 μέχρι το Haslach im Kizigtal και στη συνέχεια την 500 μέχρι το Waldshut. H 500 διασχίζει τον μέλανα δρυμό και είναι σκέτη αποθέωση. Κάναμε μια μεγάλη στάση στο Triberg το οποίο βρίσκεται στην καρδιά του μέλανα δρυμού. Χαρακτηριστικό όλων των χωριών εδώ τριγύρω είναι τα ρολόγια με τους κούκους που τα συναντάς παντού. Στο Triberg υπάρχει ένα πολύ αξιόλογο πάρκο με καταρράκτες οι οποίοι εκτείνονται σε τρία επίπεδα. Η είσοδος είναι 4 ευρώ. Εκ των υστέρων ανακαλύψαμε πως υπάρχει και πάνω είσοδος στο πάρκο (βγαίνοντας από το χωριό ακολουθώντας τον κεντρικό ανηφορικό δρόμο) από όπου θα μπορούσαμε να περάσουμε χωρίς εισιτήριο. Για την ακρίβεια υπάρχει κιόσκι εισόδου αλλά την ημέρα που το επισκεφτήκαμε εμείς δεν λειτουργούσε. Η πάνω είσοδος φαίνεται να είναι δευτερεύουσα και μάλλον ανοίγει σε πιο τουριστικές περιόδους. Μέσα στο πάρκο συναντάμε άριστη σήμανση για διάφορες διαδρομές που μπορεί να ακολουθήσει κανείς. Άλλες εύκολες και άλλες πιο απαιτητικές. Εμείς διαλέξαμε την πιο σύντομη λόγω των στενών χρονικών περιθωρίων που είχαμε η οποία περνά και από τα τρία επίπεδα των καταρρακτών μέσα σε ένα υπέροχο δάσος γεμάτο μυρωδιές και ήχους. Πολύ όμορφη στάση και αυτή! Συνεχίζοντας την κάθοδο στον μέλανα δρυμό περνάμε από κάποια χιονοδρομικά κέντρα καθώς και από μερικές λίμνες όπως την Titisee και την Schluchsee. Στην τελευταία μάλιστα, που είναι και η μεγαλύτερη, κάναμε κάποιες στάσεις κατά μήκος της για φωτογραφίες. Τελευταία στάση στη Γερμανία ήταν το Waldshut όπου καθήσαμε σε ένα όμορφο εστιατοριάκι για φαγητό. Όμορφη πόλη με πεζόδρομους που αξίζει μια γυροβολιά. Αργά το βράδυ επιστρέψαμε στην Βασιλεία για πολύ λίγες ώρες ύπνου μιας και η πτήση μας ήταν πολύ πολύ νωρίς το πρωί.

Συνολικά, καθ' όλο το ταξίδι μας διανύσαμε με το αυτοκίνητο περί τα 900χλμ με ένα καινούριο VW Polo. Τα όρια ταχύτητας, ιδίως στην Ελβετία, ήταν πολύ χαμηλά με αποτέλεσμα να κάψουμε ένα γεμάτο ντεπόζιτο βενζίνης. Οι μεταφορές (ενοίκιο αυτοκινήτου και βενζίνη) μας στοίχησαν γύρω στα 55 ευρώ κατά άτομο. Δηλαδή, πολύ πολύ λιγότερο από όσο θα μας κόστιζε ένα εισιτήριο τραίνου για μόνο μια διαδρομή στην Ελβετία! Βέβαια, χρειάστηκε να πληρώσουμε σε αρκετά σημεία πάρκιν. Και αυτά τα έξοδα όμως δεν ξεπέρασαν τα 20-25 ευρώ κατά άτομο. Αναφορικά με τη διαμονή μας, μείναμε τέσσερις βραδιές σε τρία διαμερίσματα που κλείσαμε μέσω airbnb στα οποία μαγειρεύαμε αφού φροντίζαμε να ψωνίζουμε από σούπερ μάρκετ. Η διαμονή μας κόστισε 155 ευρώ κατά άτομο. Συνολικά, όλο το ταξίδι δεν ξεπέρασε τα 400ευρώ κατά άτομο. Αποδείχθηκε πως με καλό προγραμματισμό μπορεί να την βγάλει κανείς οικονομικά και να επισκεφτεί την πανάκριβη κατά τα άλλα Ελβετία! Από τις τρεις χώρες που περάσαμε πρώτη στο βάθρο (και με μεγάλη διαφορά) στέκει η Ελβετία! Τα τοπία ήταν παραμυθένια και νόμιζες πως από κάπου θα πεταχτεί η Χάιντι! Τα λιβάδια καταπράσινα. Τα βουνά εντυπωσιακά και επιβλητικά με τις απότομες κορφές, τους παγετώνες και τους καταρράκτες στα κάθετα βράχια. Οι δρόμοι με τέλειο οδόστρωμα και διαγράμμιση. Τα χωριουδάκια γραφικότατα με τα υπερβολικά περιποιημένα σπιτάκια που όλα ανεξαιρέτως έμοιαζαν με σαλέ. Ακόμη και οι αποθήκες τους ήταν ζηλευτές και δεν υπήρχε τίποτε παρατημένο στις αυλές. Όλα είχαν τη θέση και τον χώρο τους. Όλα ήταν υπέροχα!

Τέλος, ευχαριστώ θερμά τους πολυαγαπημένους μου φίλους για την όμορφη παρέα και για την άψογη συνεργασία καθ' όλο το ταξίδι :) Είθε ένα ταξίδι ευχάριστο σαν κι αυτό να είναι όλη μας η ζωή! Και εις άλλα με υγεία :)